TRAPPERS ZEGEVIERT IN HANNOVER BIJ COMEBACK CAPTAIN HERMENS

In de laatste uitwedstrijd van dit kalenderjaar trok Trappers aan het langste eind. Dat kwam met name omdat de ploeg scherp voor de goal van Brett Jaeger was. In Hannover wonnen de Tilburgers met 2-5.

Door Arthur Ottenhof

Een uitwedstrijd bij Hannover Indians is op papier geen makkelijke pot. Maar Trappers wist zich gesterkt door meegereisde fans, de terugkeer van captain Max Hermens én een snelle openingsgoal. Het was Ties van Soest die goed geposteerd stond toen Jay Huisman de puck ogenschijnlijk eenvoudig voorgaf: 0-1. De teruggekeerde captain kreeg even daarna een reuzenkans. Branden Gracel stuitte in eerste instantie nog op goalie Brett Jaeger, maar Hermens was net een schaatsslag te ver om het rubber binnen te tikken.

Daardoor kon Indians aan de slag. Zeker toen twee Tilburgse spelers op de strafbank zaten te brommen. De gelijkmaker was er een uit het boekje van onetimers. Matias Varttinen vuurde voorbij alles en iedereen hard in de goal: 1-1. Toch trok Trappers voorlopig aan het langste eind. Op een powerplaymoment kreeg Gracel namelijk te veel tijd om aan te leggen — om vervolgens met verwoestende precisie uit te halen: 1-2.

KANSENREGEN

Het tweede bedrijf begon vooral met grote kansen voor Branislav Pohanka en Matias Varttinen. Desondanks hield Trappers gewoon stand. Dat was ook mede te danken aan goalie Cedric Andree, die vaak een sta-in-de-weg was voor de Indians-schutters. De Trappers-goalie had wel het nakijken toen een schot dat de buitenkant van het net schampte voor de voeten van Jonas Wolter belandde. Met fraai inzicht sleepte hij de puck alsnog achter Andree: 2-2.

Maar terwijl de stadionspeaker nog de goal van Indians omriep, sloeg D’Artagnan Joly voor de verandering weer eens toe. De man die tijdens deze feestdagen al zo belangrijk was, flikte het weer: 2-3. Er zat welgeteld achttien seconden tussen de opluchting op de tribune en de bijbehorende zucht daarna.

‘De trots die we hadden voor elkaar in de kleedkamer maakte vandaag wéér het verschil’, zegt captain Hermens na afloop. ‘Net als tegen Essen op ‘Boxing Day’ moesten we veel goede spelers missen met blessures. We bleven simpelweg knokken. Dat heeft ons wederom winst tegen een topteam opgeleverd.’

EFFECTIEF VOOR DE GOAL

Trappers ging in de laatste periode vooral door met wat het heel de wedstrijd al deed: dodelijk effectief zijn in de aanval. Reno de Hondt ontsnapte met zijn beweeglijkheid aan de Indians- verdedigers. Daarna was het een koud kunstje voor Branden Gracel: 2-4. En heel even leek die effectiviteit wel erg ver door te voeren. Plots scoorde Trappers namelijk via toedoen van de scheidsrechter. Uiteraard ging die treffer niet door.

Vlak daarna kon Diego Hofland opstomen door goed afleidend werk van Hermens. De gewiekste aanvaller kon daardoor nét die fractie de tijd nemen om een onhoudbaar schot te lossen: 2-5. Zo had Trappers amper meer dan tien keer op doel gevuurd, maar wel vijf keer gescoord. Een lesje effectiviteit in Hannover dus.

Foto: Florian Petrow