JUSTIN VAN DER VEN: ‘DIE EERSTE IN TILBURG KOMT VANZELF’

Tilburg Trappers was in de openingsfase van beide duels dit weekend niet eens zoveel beter dan zijn opponent. Dure Duitse fouten en een ontketende Justin van der Ven bezorgden de equipe van coach Todd Warriner toch ‘gewoon’ plaats twee in de rangschiking.

Waar Trappers vorige week nog collectief door het ijs zakte, slaagde men vrijdagavond en zondagmiddag en groupe voor het herexamen. ‘Onze prestaties tegen Duisburg en Erfurt waren ondermaats. Dan is het belangrijk om dit direct recht te zetten’, benadrukte Van der Ven nogmaals het belang van de dubbele overwinning in de ontmoetingen met Leipzig (3-6) en Herford (4-1).

ZIEKTE VAN CROHN

Vier jaar oud was Justin toen hij kennis maakte met de snelste teamsport ter wereld. Het was liefde op het eerste gezicht. Met zijn doelgerichtheid, schotkracht en snelheid beschikte Van der Ven als jong talent al over specifieke kwaliteiten waardoor hij al op jonge leeftijd naam maakte. Hij werd meermaals vervroegd doorgeschoven en maakte als veertienjarige de overstap naar de jeugdopleiding van Kölner Haie.

In de grootste stad van de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen zette hij zijn ontwikkeling verder door en groeide hij uit tot één van de sterkhouders van de Keulse opleiding. Van der Ven leek voorbestemd voor een grote toekomst in DEL/DEL2. Twee turbulente ijshockeyjaargangen (in Krefeld en Weiβwasser) en een chronische darmziekte maakten dat hij koos voor ijstijd en een terugkeer naar zijn geboortestad.

‘Ik had net in Krefeld getekend toen ik plotseling heel ziek werd. Helse buikpijnen. In amper een maand tijd viel ik vijftien kilo af.’ Een periode van intensieve onderzoeken volgde en uiteindelijk werd de diagnose gesteld: de ziekte van Crohn. ‘Het is chronisch dus ik kom er nooit meer vanaf. Met medicatie en het zetten van een spuit elke twee weken bij mezelf is het onder controle en heb ik er nagenoeg geen last van.’

RUIMTE

Dat bleek vrijdagavond eens te meer. In het anona Icedome in Leipzig nam Trappers nummer 82 (‘In de jeugd bij Keulen speelde ik altijd met rugnummer 17. In Krefeld heb ik de cijfers omgedraaid. Bij mijn overgang naar Weiβwasser switchte ik naar het nummer van Delaney. Omdat zowel 28 als 17 in Tilburg niet beschikbaar was, speel ik nu met 82’.) zijn ploeg bij de hand toen men een vroege 2-0 achterstand omboog naar een 3-6 overwinning.

De 2-1 (63 tellen voor de eerste dweil) in Leipzig omschreef Justin als de belangrijkste, maar zijn tweede en Trappers vierde was zonder twijfel de mooiste. ‘Tony (Rinaldi) veroverde de puck in de hoek en draaide richting het Icefighters-doel. Waar iedereen een wrap-around verwachtte, zag ik hem nadrukkelijk kijken of er iemand van ons vrijstond. Met een zijstapje naar rechts creëerde ik ruimte voor mezelf. De pass van Tony gaf me een niet te missen kans. Zijn assist was meer dan de helft van mijn doelpunt.’

GEEN ZORGEN

Met zijn hattrick bekroonde Van der Ven een prima optreden. Niet alleen van hemzelf, maar zeker ook van zijn lijngenoten Max Hermens en Anthony Rinaldi. ‘Het was een kwestie van tijd dat een dergelijke avond als deze zich zou aandienen. In eerdere wedstrijden speelden we ook al sterk. We zijn alle drie snel en creatief met de puck. Nu beloonden we onszelf met goals en assists.’

Na zes duels loopt Justin precies één-op-één: vijf treffers en een beslissende pass. Wat opvalt is dat hij alle goals buiten de stadsgrenzen scoorde. ‘Hahaha…geen idee waar het aan ligt. We hebben het beste ijs in de Oberliga, maar de puck wil er vooralsnog niet in. Vanavond kreeg ik ook weer een paar mogelijkheden. Maar ik maak me geen zorgen. Dat eerste doelpunt in Tilburg komt vanzelf. Wie weet volgende week zondag tegen Halle wel?’

Foto: Ruud Jansen (@rudephotography1)