TRAPPERS TOONT TWEE GEZICHTEN IN TUMULTUEUS WEEKEND

Door Arthur Ottenhof

Na de vrijdagse 1-7 oorwassing in eigen huis moest Trappers zondag de rug rechten in Hannover. Dat bleek bepaald geen kattenpis. Toch wist de ploeg vooral een ander gezicht te laten zien. In Hannover won het met 3-5.

De thuiswedstrijd tegen Hamm Eisbären was vrijdagavond pas twee minuten oud toen de gasten al op een 0-2 voorsprong stonden. De gezichten van de fans en spelers braken boekdelen. Uiteindelijk stond er een 0-5 tussenstand op het scorebord na de eerste buzzer. De galmende stem van Mike Dalhuisen was vervolgens duidelijk te horen in de catacomben van het ijssportcentrum.

‘Naar mijn idee valt of staat alles met de juiste voorbereiding. Die was er totaal niet. Helaas komt het dit seizoen vaker voor dat we niet goed starten. Dat moeten we echt bij onszelf als spelersgroep zoeken. Je moet met je hoofd erbij zijn — goed opwarmen. Het is duidelijk dat dit echt anders moet’, zo klinkt het uit de mond van Mike Dalhuisen.

‘Daarom vond ik dat er iets gezegd moest worden in de rust. We spelen zo’n beetje in de enige stad in Nederland waar ijshockey echt leeft. Waar de tribunes goed vol zitten — elke avond. Ik heb de jongens laten merken dat het schandalig was hoe wij ons presenteerden aan een volle hal.’

‘Wij zijn grote vissen in een kleine vijver’ — Mike Dalhuisen

‘Wij zijn grote vissen in een kleine vijver. Er is geen enkel team te vergelijken met onze ploeg in Nederland. Dan moet je ook tonen dat je het waard bent. Het belangrijkst vind ik dat we met ons hart gaan spelen. Daar kunnen we ons zeker nog in verbeteren. Als we te nonchalant zijn, krijg je wat je vanavond zag. Dat valt simpelweg niet te verantwoorden tegenover de fans’, sluit Dalhuisen af.

Vlak na de wedstrijd had Dalhuisen geen paraat antwoord op hoe het zondag tegen Indians moest. Hij zat nog vol adrenaline van Hamm-thuis. Toch had hij stiekem al de nodige oplossingen opgesomd in zijn analyse. Gelukkig wist coach Todd Warriner wat hem te doen stond om de jongens weer snel op de rit te krijgen.

IMMER GERADE AUS NACH HANNOVER

Hoe anders was de start zondagavond — in Hannover tegen Indians. D’Artagnan Joly deed zijn broer en Indians-coach Raphael Joly pijn door al na twee minuten met een onetimer te scoren. Binnen vier minuten stond het 0-2 door captain Max Hermens.

De woorden van coach Warriner bleken echt aangekomen. Voorafgaand wilde de Trappers-oefenmeester een andere instelling en intensiteit zien. Deze wedstrijd had daarin alles wat het qua Trappers-perspectief op vrijdag niet had. De spelers streden voor elke meter, hadden lef en waren efficiënt voor de goal.

Ook Indians kwam steeds meer op stoom. Zij kregen fikse steun van de thuisfans. Het zorgde ervoor dat zij feller naar de aansluitingstreffer zochten. En die kwam er ook, toen Tyler Gron geniepig tussen de legguards van Cedrick Andree raak prikte. Daarna hielden de ploegen elkaar in stand, tot een tiental seconden voor de eerste buzzer. Daarin kreeg Trappers namelijk een dubbele powerplay. Maar een schot op de paal kraakte het plan van de Tilburgers om met een grotere tussenstand te gaan rusten.

KATER WEGSPOELEN

Na een dikke minuut kon Trappers alsnog profiteren van de overgebleven powerplay. Gio Vogelaar kon van afstand aanleggen en vuren — Reno de Hondt leek als laatste de puck te toucheren: 1-3. Indians-coach Joly snoof de koude lucht van het ijs op en leek zichtbaar ontstemd door de snelle uitbreiding van de Tilburgse gasten. Nu was het voor Trappers tijd om de kater van vrijdag helemaal weg te spoelen. Maar de ploeg kon het momentum niet lang vasthouden. Meerdere straffen gooiden roet in het eten. Daardoor kon Matias Varttinen knap raak schieten: 2-3.

Even later had Joly een geweldige pass in huis, die ervoor zorgde dat Hermens alleen voor goalie Herden opdook. De captain twijfelde niet en schoot de puck onhoudbaar achter Herden: 2-4. Los van de tussenstand, was het vooral het spel dat aanzienlijk beter in elkaar zat dan tegen Hamm. Spelers haalden hun niveau of ontstegen soms hun kwaliteiten. Dat bleek ook nodig tegen Indians, aangezien zij zich absoluut niet gewonnen hielden. Een Indians-speler gaf in de pauze aan dat de relatief kleine afmeting van het ijs in Hannover ervoor zorgde dat beide ploegen snel en agressief moesten spelen. Dat beloofde nog wat voor het slot.

WAT NEEMT TRAPPERS MEE?

Ryker Killins dacht er het zijne van. Na eenentwintig seconden in de laatste periode werd hij prachtig vrijgespeeld door medespelers. Hij kon simpel binnenwerken voor de 3-4. Het was dan ook Indians dat alsmaar aandrong. Trappers moest zien te overleven in dit deel van de slijtageslag. Dat lukte wonderwel. Het speelde meer met het hart — iets dat Mike Dalhuisen graag wilde zien. Marvin Timmer had de laatste beslissing van de avond op zijn stick. Hij kon door een empty net vrij raak vuren. Zo nam Trappers drie punten mee uit een weekend met twee gezichten.