Captain Didi zegt ijshockey carrière vaarwel
Diederick Hagemeijer zegt Trappers en ijshockey vaarwel
Het was een ‘aparte dinsdag’ bekent hij direct. ‘Maandagavond heb ik mijn familie en ploeggenoten op de hoogte gebracht van mijn beslissing. Toen kreeg ik al heel veel reacties. En dat was vandaag niet anders’. Diederick Hagemeijer beëindigt op 28-jarige leeftijd, in de bloei van zijn carrière, zijn loopbaan als ijshockeyer. ‘Een ontzettend moeilijk besluit, maar wel een waar ik volledig achter sta.’
Na afloop van het vierde duel in de finaleserie tegen Tölzer Löwen hulde Diederick zich nog in nevelen over zijn ijshockeytoekomst, al was er wel enige twijfel in zijn reactie hoorbaar. ‘Wanneer ik naar mezelf en andere jongens van mijn leeftijd kijk, spelen er ook andere zaken mee. We hebben een maatschappelijke carrière en in sommige gevallen ook een gezin. Soms is het dan jongleren met vier ballen, terwijl je het eigenlijk maar met drie kunt.’
In de tweeënhalve maand volgden op de kampioenswedstrijd, worstelde hij met de vraag of hij nog een keer van augustus tot april alles in het teken van de stick en het bevroren rubber wilde stellen. ‘Niemand hoeft medelijden met me te hebben want de Oberliga was een geweldig avontuur. Vooral de spannende duels in de play-offs, maar bij die lange busreizen en het ’s ochtends vroeg om 5 uur thuiskomen, vroeg ik mezelf wel eens af waar ik mee bezig was. 30 tot 35 uur per week slokte het ijshockey van mijn tijd op. Ruimte voor mijn gezin, verjaardagen of bezoekjes aan familie of vrienden was er nauwelijks’.
Het uiteindelijke besluit nam het boegbeeld van Trappers zelf. ‘Natuurlijk heb ik er uitgebreid met mijn vriendin over gesproken, maar ook met familieleden, teamgenoten en andere mensen binnen de club. Ik ben Trappers ook enorm dankbaar voor de tijd en ruimte die ze me geboden hebben in dit proces’. Wat gaf tenslotte de doorslag? ‘Van huis uit heb ik meegekregen dat je niet de populairste of gemakkelijkste oplossing moet kiezen, maar juist degene waar ik en mijn omgeving het meest gelukkig van worden. Voor mij staat ijshockey gelijk aan passie en plezier. Ik heb gezocht naar de drive en de kriebel, maar deze heb ik niet gevonden. Wanneer het werk wordt, moet ik ermee stoppen. Dat ben ik niet alleen aan mezelf, maar zeker ook aan mijn teamgenoten verplicht.’
De power forward zet een punt achter zijn zeventien jaar durende carrière, die hem bij Oranje, Tilburg Trappers, Tri City Storm, Eindhoven Kemphanen en wederom Tilburg Trappers bracht. ‘Vanaf mijn elfde is ijshockey een onderdeel van mijn leven geweest. Het heeft me mede gevormd tot de persoon die ik nu ben’, aldus Hagemeijer, die met 205 goals en 458 punten in 448 wedstrijden de zestiende plaats op de all-time topscorerslijst van de Tilburgse ijshockeyclub bezet.
Hij is een product van de befaamde Tilburgse topsportopleiding. Hij behoorde tot de eerste lichting talenten die de gelegenheid kreeg sport en studie te combineren. ‘Ik was vroeger een vrij driftig mannetje. In het ijshockey kon ik mijn energie kwijt. Het zorgde er tevens voor dat ik mezelf op school veel beter kon concentreren en daardoor een HBO-opleiding (commerciële sporteconomie aan de Johan Cruijff University) heb afgerond. Iets wat de leraren op mijn basisschool nooit voor mogelijk hadden gehouden’, vertelt Diederick lachend.
Hij kent zijn eigen karakter. ‘Ik ben ongeduldig en eigenwijs. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar’. Gedreven en hard is hij ook. Net zoals een geboren winnaar. ‘Ik hou van mannelijk ijshockey. Ik leg de lat graag hoog voor mezelf’, sprak hij in 2010 bij zijn terugkeer in IJssportcentrum Stappegoor. ‘Ik voer op het ijs mijn taak uit, doe waar ik goed in ben. Als iedereen dat doet, zijn we samen als team de beste. IJshockey draait niet om persoonlijk succes, ijshockey draait om de teamprestatie.’
Het tekent de teamspeler in Hagemeijer. Afgelopen seizoen was hij vaak doorslaggevend. Tijdens de play-off series tegen Hamburg, Selb, Essen en Bad Tolz haalde hij het beste in zichzelf naar boven. Zo ook even na tien uur op vrijdagavond 28 april toen hij zijn zevende treffer van de play-offs tegen de netten liet slaan. Het resultaat: de Oberliga Meisterschaft. ‘Wie hem er uiteindelijk inschiet, is bijzaak’, luidde zijn korte, maar alleszeggende commentaar.
Zes jaar lang sierde de ‘C’ zijn linkerborst als teken van het aanvoerderschap van de Tilburgse ijshockeytrots. Wie moet hem opvolgen als captain? ‘Dat kunnen er velen zijn. Ik kan er zo vier of vijf opnoemen die hiervoor in aanmerking zouden komen. Ik zal ze zeker blijven volgen. Dat staat buiten kijf. Trappers en de jongens zitten in mijn hart!’. Bij zijn, naar nu blijkt, laatste optreden in de hoofdmacht van Trappers had Diederick vooral genoten van de Tilburgse supporters. ‘De sensatie om voor 3000 man te spelen en een goal te maken is geweldig! Na de zege tegen Bad Tölz heb ik met tranen in mijn ogen rond gereden. Ik realiseerde me dat het mogelijk de laatste keer kon zijn’, haalt Hagemeijer zijn gevoelens nogmaals in herinnering.
Bang voor het befaamde zwarte gat is hij niet. ‘Ik bekijk wel wat er op me afkomt. Het is heerlijk om nu zoveel mogelijk tijd met mijn vriendin en onze dochter door te kunnen brengen. Verder is mijn werk bij DESTIL natuurlijk enorm belangrijk’. Over een andere functie binnen het ijshockey heeft hij nog niet nagedacht. ‘In het verleden heb ik wel eens met jeugd gewerkt. Dat was hartstikke leuk, maar voorlopig neem ik even afstand. Misschien over een paar jaar’.
