Mark Pederson: ‘Een echte player’s coach’
‘ Hockey’s not a sprint. It’s a marathon‘
In 2009 vormde Tilburg zijn eerste halte als hoofdcoach na vier seizoenen als assistent van Marty Raymond in Bakersfield (East Coast Hockey League). Negen jaar later keert Mark Pederson zondagmiddag terug in de Kruikenstad, als coach van Esbjerg Energy. Vandaag de herinneringen van Rody Jacobs en Robbert Marcelis aan hun toenmalige coach. Morgen is het de beurt aan Kory Scoran en Onur Mete.
Hoe zou je de coach Mark Pederson karakteriseren?
Rody: ‘Een echte player’s coach. Hij wist precies hoe hij een speler moest benaderen om het beste in hem naar boven te halen. Tevens hechtte hij veel waarde aan de traditie van Trappers en het bijbehorende clubgevoel.’
Robbert: ‘Als een rustig, professioneel en oprecht geinteresseerd persoon met een open en duidelijke manier van communiceren. Iemand die een goede sfeer en humor binnen een team belangrijk vond en dit ook ondersteunde en faciliteerde. Daarnaast was Mark een van de weinige coaches die ik als speler heb meegemaakt die één op één investeerde in met name jonge spelers om ze beter te maken. Zo gaf hij op de woens- en donderdagtrainingen advies over schiettechniek.’
Wat zijn zijn sterke en zwakke punten in jouw ogen?
Rody: ‘Mark was in staat tijdens wedstrijden en zelfs tijdens shifts het verschil te maken. Zo matchte hij lijnen en maakte hij gebruik van de laatste wissel als thuisteam. Iets wat ik bij andere coaches nog wel eens miste. Op dat gebied heeft hij me dan ook veel bijgebracht. Je kon direct zien dat hij zelf op het allerhoogste niveau heeft gespeeld. Niet alleen in zijn jaarplanning, maar ook in de trainingsopbouw en het werken naar een doel toe. ‘Hockey’s not a sprint. It’s a marathon’, was niet voor niets zijn lijfspreuk.’
Robbert: ‘Zijn rust, communicatie en vertrouwen reken ik tot zijn sterke punten. Ik heb hem nooit de controle zien verliezen of zijn stem horen verheffen. Hij was altijd in staat op een normale toon zijn boodschap over te brengen. Tot slot gaf hij zijn spelers vertrouwen en eigen verantwoordelijkheid. Ik vond dit persoonlijk erg prettig. Dat laatste sterke punt kan tegelijk ook een valkuil zijn. Soms is het niet verkeerd eens hard op de rem te gaan staan. Als ik een ontwikkelpunt moet aangeven, zou dat het zijn.’
Wat is het grappigste dat je met Mark hebt meegemaakt tijdens zijn Tilburgse periode?
Rody: ‘Kan niet één specifiek voorbeeld geven, maar geloof me, zowel op als naast het ijs hebben we veel plezier gehad. De ‘cabina festen’ zoals hij ze noemde, waren onwijs gezellig. Met heel het team wat eten en een biertje drinken. Van ongekende waarde voor de teambuilding.’
Robbert: ‘Voor mij was dat toen Mark Donders (Bolo) vanwege een vrije dag deelnam aan de optionele ochtendtraining. Vermoedelijk was hij als laatste uit de kleedkamer want ’s avonds bij de training bleken alle sticks verstopt. Natuurlijk was Bolo de dader. De sticks waren verborgen in de kleedkamer, de brancard, de gang en de spelers- en strafbank. Hierdoor begon de training later dan gepland en vroeg Mark, met een grote lach op zijn gezicht, aan Bolo niet meer deel te nemen aan de ochtendtraining.’
Hoe denk je terug aan Mark Pederson?
Rody: ‘Als één van de beste coaches waarmee ik gewerkt heb tijdens mijn 18 jaar bij Trappers. Ik heb hem altijd wel gevolgd nadat hij naar Japan verkaste. Het verbaast me niets dat hij overal successen kent. Hopelijk kunnen we zondag nog een biertje doen samen.’
Robbert: ‘Zeer positief. Met afstand de leukste en best opgebouwde trainingen die ik ooit gekregen heb. Samen met Nicky Rohde en Leo van den Thillart behoort Mark tot de top-3 coaches waar ik het meest van heb geleerd en tevens meeste plezier aan heb beleefd, Enorm zonde dat hij na één jaar al vertrok.’
Wil je echt niks missen? Morgen om 12:00 zal het tweede artikel online komen waarin Kory Scoran en Onur Mete hun herinneringen delen aan dat bijzondere seizoen van 9 jaar geleden!
