Bucky

Bucky werd geboren in het bewoonde gebied van Canada, maar verloor al jong zijn ouders. Zijn vader was naast een goede ijshockeyer ook een groot ijshockeyfan, dus om hem te eren wilde Bucky ook een ijshockeyster worden. Hij speelde elke dag met zijn vader op het natuurijs. Daar kwamen de andere bewoners van het bos altijd naar kijken. Hoe vaker ze op het ijs stonden, hoe meer publiek ze kregen. Bucky’s vader speelde de sterren van de hemel, maar heeft vroeger nooit zijn kans gegrepen om op professioneel niveau te spelen. Hij gaf als wijze les mee aan zijn zoon dat hij altijd de kansen moet pakken die op zijn pad komen. Bucky wil net zo goed worden als zijn vader en zal daar elke dag voor blijven trainen. Zijn voorbeeld was namelijk degene die hem ook training gaf, wat hem alleen maar motiveerde.

Jarenlang heeft Bucky geprobeerd door te breken bij verschillende ijshockeyclubs in Canada en Amerika. Daar is het niet gelukt, want hij werd hij bij elke club weggepest. Niet omdat hij zo slecht was, maar omdat hij door zijn gewei ook zijn eigen teamleden blesseerde. Bij elke tegenslag dat Bucky eigenlijk wilde opgeven, dacht hij aan zijn vader en zijn wijze woorden. Daarom is Bucky altijd doorgegaan met het verwezenlijken van zijn droom. Nu is de tijd aangebroken om het ergens anders op de wereld te gaan proberen.

Na al zijn spullen te hebben gepakt, is Bucky er klaar voor. Hij zegt zijn vrienden in het bos gedag. Met tennisrackets aan zijn schoenen loopt hij door de sneeuw. Zijn sticks steken uit zijn tas, zijn schaatsen hangen om zijn nek en de rest van zijn ijshockeytas zit vol met zijn uitrusting en wat te eten. Bucky is op zoek naar iemand met wie hij mee kan liften. Helaas voor hem is Canada erg groot en lijken de sneeuwvlaktes oneindig lang. Bucky moet doorzetten om zijn droom te kunnen verwezenlijken, maar hij wil het eigenlijk op gaan geven. Hij had niet moeten beginnen aan zijn wereldreis, maar gewoon in het bos moeten blijven met zijn vrienden. Waarom zou hij ergens anders wel professioneel aan de bak kunnen als ijshockeyer?

Na een paar uur lopen komt hij eindelijk een auto tegen. Bucky laat de auto stoppen en vraagt of hij mee kan rijden. Bucky kan meerijden tot het vliegveld, want vanaf daar reist de man naar Nederland. Bucky is erg benieuwd naar Nederland en begint de chauffeur te ondervragen wat daar allemaal te doen is. De chauffeur vertelt dat hij daar naartoe gaat, omdat hij met een groep oude vrienden heeft afgesproken opnieuw een team te vormen om te gaan ijshockeyen. Bucky gelooft zijn oren niet en begint bijna te huilen van blijdschap. Hij vraagt aan de chauffeur of hij mee mag naar Nederland om daar opnieuw te proberen zijn droom te verwerkelijken. Dat vindt de man het geen probleem. Ze stellen zichzelf aan elkaar voor en de reis naar het vliegveld heeft nu nog maar één gespreksonderwerp en dat is ijshockey.

De man, John McDonald, vertelt dat hij jaren geleden bij Tilburg Trappers op het hoogste niveau speelde, maar is verhuisd naar Canada om te proberen om in de NHL te spelen. Dit heeft hij een aantal jaar gedaan en daarna is hij doorgegaan met het coachen en trainen van jonge talenten door heel Amerika en Canada. Bucky vroeg zich af of hij ook getraind kon worden door hem. Misschien is dit hetgeen waardoor hij wel kan doorbreken. Misschien niet in Amerika of Canada, maar in Nederland.

Op het vliegveld aangekomen is Bucky klaar voor de vlucht. Hij heeft zijn spullen ingecheckt en is nu samen met John McDonald aan het wachten op het vliegtuig. Na een lange vlucht met daar achteraan geplakt nog een autorit zijn Bucky en John dan eindelijk aangekomen in Tilburg. Ze gaan meteen door naar de ijsbaan, waar de vrienden van John hem met veel enthousiasme een warm welkom geven. Niet alleen hij, maar ook Bucky wordt vrolijk begroet door iedereen. ‘’We hebben al wel wat van je gehoord dankzij John, dus we zijn benieuwd wat je allemaal kunt!’’ Wanneer Bucky de ijsbaan opstapte, zag hij de grote gele poster van John McDonald. Hij is een echte clublegende en Bucky mocht aan hem laten zien wat hij in zijn mars had! Bucky mocht zichzelf meteen bewijzen op het ijs. Hij trok meteen zijn schaatsen aan en begon rondjes te rijden. Daarna moest hij laten zien wat hij kon. John en zijn vrienden waren onder de indruk van wat Bucky allemaal in zijn mars had. Hij heeft een krachtig schot en omdat hij zo groot is, is het een sterke verdediger. Toch dachten ze dat Bucky nog niet klaar was voor een echte ijshockeywedstrijd. Bucky mocht nog niet mee doen, maar wel met de trainingen. Dat nam Bucky al erg serieus, omdat hij nog nooit zo ver was gekomen bij een club.

De volgende dagen let Bucky goed op met alles wat hij doet. Hij eet niet meer ongezond, begint met fitnessen en doet aan krachttraining. Dit waren tips van het team en daar hield hij zich netjes aan. Bucky doet er alles aan om op hetzelfde niveau als de rest van het team te komen. Het maakt niet uit wat hij daarvoor moet te doen. Omdat Bucky geen huis hier in Tilburg heeft, mocht hij van het team op de ijsbaan in een van de kleedkamers een bed neerzetten. Bucky is op deze manier dag en nacht verbonden met ijshockey. Zijn droom om professioneel ijshockeyer te worden kwam bijna uit. Hoe meer Bucky trainde, hoe beter hij werd. Dat zag iedereen in Tilburg.

Bucky had zichzelf bewezen tijdens de training en mocht van het hele team mee doen met een oefenwedstrijd. Bucky’s droom kwam zo goed als uit, maar in deze wedstrijd gebeurde waar Bucky al bang voor was. Het team merkte meteen dat Bucky’s gewei inderdaad een onhandig obstakel voor beide teams. In plaats van hem weg te pesten, wilden ze Bucky helpen. Ze bonden handdoeken met duct tape vast aan zijn gewei. Hierdoor deed het gewei niemand meer pijn en kon Bucky de wedstrijd mee uitspelen. Bucky vond het geweldig wat het team allemaal voor hem had gedaan. Het deed hem denken aan zijn vader, die er ook alles voor over had om Bucky de sterren van de hemel te zien spelen. Bucky had zijn nieuwe thuis gevonden, Tilburg Trappers.

De wedstrijd verliep helaas niet voorspoedig. Tilburg Trappers stonden met 5-0 achter toen Bucky de puck tegen zijn gewei aan kreeg en daardoor moest stoppen met de wedstrijd. Vanaf het moment dat Bucky van het ijs af stapte, scoorde Tilburg Trappers en ging het een stuk beter met het team. Bucky kon niet meer meedoen, maar kon zichzelf wel nog laten horen. Hij was zo hard aan het juichen en klappen, dat het het team meer vertrouwen gaf. Bucky was een uitstekende supporter die het hele team op kon peppen. Het team zag dit en zeiden tegen Bucky dat ze nog opzoek waren naar een nieuwe mascotte bij Tilburg Trappers. Bucky wist niet hoe snel hij ja moest zeggen op zijn nieuwe functie. Ergens wist hij wel dat hij niet echt een professionele ijshockeyspeler kon worden, maar hij wilde gewoon verbonden zijn met ijshockey. Niet alleen omdat hij de sport zo geweldig vindt, maar ook omdat het hem doet denken aan zijn vader, die samen heel Bucky’s jeugd hebben geijshockeyd. De nieuwe mascotte van Tilburg Trappers is vanaf 2011 Bucky Buckaroo.

Foto: Ruud Jansen (@rudephotography1)