CEDRICK ANDREE: VAN OTTAWA NAAR TILBURG

IJshockey in Canada is als voetbal in Brazilië. Het is niet alleen het centrum van de sportwereld, maar ook van de dagelijkse samenleving. NHL-spelers zijn iconen, televisieuitzendingen van belangrijke wedstrijden leggen het dagelijks leven grotendeels stil en kinderen trainen elke dag van de week om de top te bereiken.

Bijna 7 jaar oud was Cedrick Andree toen de Ottawa Senators, onder leiding van goalie (wijlen) Ray Emery en de Pizza Line (Daniel Alfredsson, Dany Heatley en Jason Spezza), bijna de Stanley Cup naar ‘O-town’ brachten. Hun historische run eindigde op 6 juni 2007 (een dag voor Cedrick’s 7e verjaardag) toen de Anaheim Ducks de Eastern Conference-kampioen in 5 wedstrijden versloegen. ‘Ik herinner me niet veel van die tijd omdat ik iets te jong was.’

TWEETALIG

Cedrick beschrijft het opgroeien in de hoofdstad van Canada als geweldig: ‘Ottawa is een grote stad met een klein dorpsgevoel. Niet zoals New York, Toronto of Montreal. Het is groot genoeg om alles te hebben wat je zou willen, maar toch klein genoeg om er gemakkelijk te komen of de stad uit te gaan. Het is ook erg groen met veel parken. Als je 15 tot 20 minuten de stad uitrijdt, ben je in het bos. Ik hou echt van Ottawa.’

Bijzonder is het tweetalige karakter van de stad. ‘Mijn eerste taal is Frans, hoewel ik het niet in het openbaar spreek. Maar binnen de familie daarentegen wel. Mijn hele moeders kant van de familie is Franstalig. De belangrijkste zakelijke taal in Ottawa is echter Engels, dus ik gebruik dat terwijl ik met mijn vader praat. En ook in de ijshockeykleedkamer is Engels de voertaal.’

GEEN INTERESSE TOT 8 JAAR

Ondanks dat zijn vader nauwelijks kan schaatsen (hij was skiër en runde jarenlang een zeer succesvol eigen makelaarskantoor met zijn vrouw) hebben de Andree’s een belangrijke rol gespeeld bij het realiseren van de (sportieve) dromen van hun zoon. ‘Wat ik echt respecteer aan hen, is dat ze me niet hebben gepusht te gaan ijshockeyen.  Pas op 8-jarige leeftijd begon ik met ijshockey. Vrij laat voor een Canadese jongen. Tegenwoordig zie je veel ouders die hun kinderen een bepaalde richting induwen. Daar ben ik het totaal niet mee eens.’

Hoewel zijn ouders veel en hard werkten, kende Cedrick een heerlijke jeugd. ‘Vanwege het werk van mijn ouders, bracht ik het grootste deel van mijn dagen door op kantoor. Ik deed er mijn huiswerk, speelde en sliep er. In 2009 besloten ze de zaak te verkopen om meer tijd met het gezin door te brengen. Zo reisden we veel en was mijn vader bij vrijwel al mijn (ijshockey) trainingen en wedstrijden aanwezig.’

DROOM KWAM UIT

Cedrick speelde het grootste deel van zijn minor hockey in de omgeving van Ottawa. Na een goed Bantam-seizoen werd hij geselecteerd voor de Cumberland Jr. Grads, een Junior ‘A’-team dat deel uitmaakte van de Central Junior A Hockey League. Vijf jaar lang verdedigde hij de kleuren van de Grads. Op zaterdag 9 april 2016 zette hij zijn eerste grote stap op zijn reis die hem naar de top van het Canadese juniorenhockey heeft gebracht. In de twaalfde ronde van de Ontario Hockey League Draft kozen de Ottawa 67’s de doelman uit het Midget ‘AAA’-programma van de Ottawa Senators.

Het was een droom die uitkwam omdat Cedrick een grote fan was van het rood-wit-zwarten. ‘Het was gaaf te worden gedraft door de 67’s. Als kind keek ik naar hun wedstrijden en nu mocht ik het shirt over mijn schouders trekken. Zelfs als ik geen minuut zou spelen, was het cool om te kunnen zeggen dat je door de 67’s gedraft was.’ Drie seizoenen kwam hij uit voor de drievoudig OHL-kampioen en tweevoudig winnaar van de Memorial Cup. ‘Normaal is het 4 jaar, maar door de uitbraak van het coronavirus veranderde alles.’

MOEILIJKE START

Het seizoen 2016-2017 begon voor Cedrick met het 67’s trainingskamp. Maar de 16-jarige wist dat hij moest wachten op zijn tijd in ‘the blue paint’ met de Rus Leonid Lazarev en de Canadees Olivier Lafrenière voor zich. Deze wetenschap leidde hem naar de Gunnery Prep School in de Verenigde Staten waar hij veel speeltijd zou krijgen. ‘Voor een (jonge) keeper is het belangrijk om te spelen. Je wordt beter door ervaring op te doen.’

Als back-up (voor Olivier Tremblay) sloot hij zich in de aanloop naar de ’17-’18 campagne weer aan bij de 67’s. Zijn eerste kennismaking met de Sudbury Wolves op 13 oktober 2017 liep voor de rookie goalie uit op een nachtmerrie (7-1 nederlaag). Hoewel hij zijn tweede start won (2-4 in Kingston), was het slechts het begin van een moeilijk seizoen voor hem. ‘Mijn cijfers in mijn eerste jaar in de OHL waren echt slecht met een goals-against-average (GAA) van 4,59 en een save-percentage van .858. Ik vreesde voor een vroegtijdig einde.’

BESTE OHL-JAAR

Maar Andree toonde veerkracht en karakter. Met een beetje hulp van zijn coach, André Tourigny, leverde het hem uiteindelijk twee uitverkiezingen tot OHL-Goalie of the Month op. Cedrick heeft louter lovende woorden over voor de huidige hoofdcoach van de Arizona Coyotes.  ‘Hij is een geweldige coach en een nog beter mens. Ik denk dat hij me weer op het juiste spoor heeft gezet. De meeste coaches willen dat hun goalies serieus en gefocust zijn. André zei me: ‘I believe in you. Just go out there, have fun and play your game.’  De kersverse Trapper sloot het seizoen 2018-19 af met een 34-5-4 record (winst-verlies-gelijk), vier shutouts en een GAA van 2.48 en .910 save percentage.

Hoewel het seizoen 2019-20 door de dreigende COVID-19-pandemie anders liep, zette Cedrick een nieuwe stap voorwaarts in zijn ontwikkeling. ‘Elk jaar word je beter in de OHL. Bij je entree in de league ben je nog een kind. Als 16- of 17-jarige speel je tegen mannen van 20 of 21 jaar. In mijn tweede seizoen was ik gewend aan de competitie en hoe alles werkte. Zoals de lange busreizen van 9 uur. Dat had ik nog nooit gedaan. Dat zorgde er mede voor dat het beter ging.’

De progressie kwam tot uitdrukking in de beste cijfers van zijn juniorendagen. Hij sloot de campagne af met een 32-9-1 record, een 2.42 GAA en een .916 save-percentage. Samen met mede-67’s keeper Will Cranley nam hij de Dave Pinkney Trophy (voor het laagste aantal tegendoelpunten van de competitie) mee naar huis. En last maar zeker niet least, werd hij gekozen in het derde all-star team om te spelen voor team OHL in de Canada Russia Series.

PRINCE EDWARD ISLAND

De 20-jarige zou zich melden voor zijn laatste jaar in de OHL, maar vanwege corona tekende hij een amateur tryout-overeenkomst (ATO) bij de Belleville Senators (American Hockey League). 373 dagen na zijn laatste wedstrijd maakte hij zijn professionele debuut op 15 maart 2021 in het Bell Centre in Montreal. ‘Die zomer had ik uitnodigingen voor drie NHL-kampen. Mijn sportieve toekomst zag er echt goed uit toen plots het OHL-seizoen werd afgelast. De AHL gaf me de kans om te zien hoe het is om profhockeyspeler te zijn.’

Na zeven wedstrijden met de South Carolina Stingrays (East Coast Hockey League) verhuisde Cedrick terug naar zijn geboorteland. Hij werd een ‘Panther’ toen hij zich aanmeldde bij de Universiteit van Prince Edward Island. ‘Het is leuk om prof te zijn en ’s ochtends wakker te worden in de wetenschap dat je leven in het teken staat van ijshockey. Maar om 12 wedstrijden te spelen in twee jaar is niet genoeg. Dat is ook een van de redenen waarom ik naar Tilburg wilde. Ik wil spelen!’

‘ZWARTE KOFFIE’

De jonge keeper zette op 11 augustus voet op Nederlandse bodem. ‘Ik ben wel een keer naar Nederland geweest om te ijshockeyen. Het was voor een U-15 Nederlands team trainingskamp.’ Nu reist hij naar het land waar verschillende ooms, tantes en neven wonen. Wat het extra bijzonder maakt, is dat zijn vriendin, Karyne Joyal, zich begin september bij hem voegt. ‘Ze is een jaar jonger dan ik en zit in haar laatste jaar van de universiteit. Ze gaat al haar lessen online volgen.’

Wat weet Cedrick over zijn nieuwe woonplaats? ‘Om eerlijk te zijn heb ik geen idee wat ik kan verwachten. Ik heb wat onderzoek gedaan, dus ik weet dat Tilburg de zesde grootste stad van Nederland is. Ik verwacht veel meer te fietsen dan ik gewend ben. Verder moet ik leren rijden in een schakelauto en de Nederlandse taal onder de knie krijgen. Dat laatste zal het moeilijkst zijn. Mijn Nederlands is niet echt beter dan het Mandarijn dat ik in een semester aan de universiteit heb geleerd. Mijn vader probeerde me Nederlands te leren, maar hij werd er moedeloos van…ha-ha. Er zijn twee woorden die ik echt zo snel mogelijk moet leren. Ik weet niet of ik het goed zeg, maar ‘black’ is zwart, toch? Ik moet ervoor zorgen dat ik ’s ochtends mijn zwarte koffie krijg.’

KAMPIOENSCHAP

Andree heeft een drukke zomer achter de rug: werken als makelaar en zorgen dat hij klaar is om met Ruud Leeuwesteijn en Jowin Ansems te strijden om de starting-goalie positie in Tilburg. ‘Ik ben een druk baasje. Ik ben graag bezig. Hou niet van stilzitten. Ik had het geluk dat ik mijn bezichtigingen rond mijn trainingen kon plannen. Ik werkte dus nog steeds fulltime, maar allemaal op de momenten dat het mij uitkwam. Ik trainde ongeveer 4 keer per week. Een keer een keeperssessie met mijn keeperstrainer, de andere was een skillssessie met andere spelers van mijn agent. De derde met allemaal andere profspelers en de laatste was een scrimmage.’

Trappers nummer 67 weet dat hij bevoorrecht is om op hoog niveau te ijshockeyen en tegelijkertijd naar Europa te gaan. ‘Het gaat minder om het geld. Het gaat meer om de beleving. Al mijn vrienden ijshockeyden toen ik opgroeide. Het was geweldig om plezier te hebben. Ik wilde mezelf altijd al de kans geven om naar Europa te reizen vanwege mijn sport. Ik hoefde dus niet lang na te denken toen deze kans zich voordeed. Trappers speelt elk jaar mee in de top van de Oberliga. Mijn doel is om het kampioenschap voor de vierde keer naar Tilburg te halen.’

 

ENGLISH

CEDRICK ANDREE: FROM OTTAWA TO TILBURG

Hockey in Canada is like soccer in Brazil. It is the center of not only the sporting world but it seems of everyday society too. NHL players are national icons, televised games stop the country in its tracks and kids train religiously every day of the week.

Cedrick Andree was almost 7 years old when the Ottawa Senators, led by goaltender (the late) Ray Emery and the Pizza Line (Daniel Alfredsson, Dany Heatley and Jason Spezza), nearly brought the Stanley Cup to O-town. Their historic run ended on June 6 2007 (a day before his 7^th birthday) when the Anaheim Ducks beat the Eastern Conference champion in 5 games. ‘I don’t remember a lot from those days because I was a little too young.’

BILINGUAL

Cedrick describes growing up in Canada’s capital as wonderful: ‘Ottawa is a big city with a small town feeling. Not like New York, Toronto or Montreal. It’s large enough to have everything you could want, yet small enough to easily get there or out of the city. It’s also very green with lots of parks. If you drive 15-20 minutes out of the city you’re in the forest. I really like Ottawa.’

A special feature is the bilingual character of the city. English and French are widely spoken. ‘My first language is French although I don’t speak it in public. But with my family I do. My whole mom’s side of the family is Franco. So I speak French with my mom and her family. The main business language in Ottawa is English so I use that while talking to my dad. A lot of hockey is English too.’

NO INTEREST TILL 8

Despite a family lacking in on ice experience (his father can’t skate. He was a skier and ran a very successful own brokerage with his wife for many years.), the Andree’s have been instrumental in the support of their son’s dreams and continued success. ‘One thing I really respect about them was that they did not push hockey on me. I started pretty late for a Canadian kid. I was 7 or 8 when I started hockey. The dynamic of parenting seems to be changing and I see a lot of parents really pushing hockey on their kids. I don’t really agree with that.’

Although his parents worked really hard Cedrick had a good childhood. ‘My parents owned a business growing up, so I spent most of my days at the offices. I did my homework and other things there. They worked hard and been successful with that business. In 2009 they decided to sell it to spend more time with the family. Once they sold it, I had the most active parents. We traveled a bit and my dad was always at my hockey games.’

DREAM CAME TRUE

Cedrick played most of his minor hockey in the Ottawa area. After a solid Bantam season, he was selected for the Cumberland Jr. Grads, a Junior ‘A’ team that’s been part of the Central Junior A Hockey League. He spent five years with the Grads. On Saturday, April 9, 2016, he took his first major step on his journey that has taken him to the top levels of Canadian junior hockey. In the 12^th round of the 2016 Ontario Hockey League Draft the Ottawa 67’s picked the goaltender from the Ottawa Senators’ Midget ‘AAA’ program.

It was a dream came true because Cedrick was a huge fan of the red, white, and black hometown team. ‘There was nowhere I’d rather be. I used to watch 67’s games as a kid. It was pretty awesome to be drafted to my hometown. Even if I wasn’t going to play for the team, just saying I got drafted by the 67’s was pretty cool for me.’ He played 3 years for the three-time OHL-champion and two-time winner of the Memorial Cup. ‘Normally it’s 4 years but everything changed due to the corona virus outbreak.’

TOUGH START

For the 2016-2017 season, Andree attended 67’s training camp. But the 16-year-old knew he had to wait for his time in the blue paint with Russian Leonid Lazarev and Canadian Olivier Lafrenière in the two goaltending spots. This led him to the Gunnery Prep School in the United States where he would get considerable playing time. ‘For a (young) goalie it’s important to play. You get better every time you step on the ice.’

He joined the 67’s as a backup (for Olivier Tremblay) for the ’17-’18 campaign. His first taste of action came against the Sudbury Wolves on October 13, 2017. A disastrous game for the rookie goalie as Ottawa got dominated in a 7-1 blowout. Although he won his second start (2-4 in Kingston), it was just the start of a tough season for him. ‘My numbers in my first year in the OHL were really bad with a 4.59 goals-against average and a .858 save percentage. I thought I was going to be cut.’

BEST OHL YEAR

But Andree persevered through the challenging times, showing a resiliency that ultimately earned him two OHL-goalie of the months wins in 2018-2019. It just took a little bit of help from his coach, André Tourigny. Cedrick has high praise for the current head coach of the Arizona Coyotes. ‘He’s a great coach and an even better person. I think he put me back on the right track. Most coaches want their goalies to be serious and focused. André told me: ‘I believe in you. Just go out there, have fun and play your game.’ The newly Tilburg Trappers’ netminder wrapped up the 2018-19 season with a sterling 34-5-4 record, and four shutouts, with a goals against average of 2.48, and .910 save percentage.

Though the 2019-20 season was ill-fated, with the impending COVID-19 pandemic, Cedrick took another step forward in his development. ‘Every year you get better in de OHL. When you enter the league at 16 or 17, you’re still a kid. But you play against men of 20 or 21. Going into my second season I was used to the league and how it worked. Like the 9-hour road trips. I never had done that before. That helped me play a lot better as well.’

His season was highlighted by the best overall numbers of his junior days. He finished the campaign with a 32-9-1 record, a 2.42 goals against average, and save percentage of .916. Along with fellow 67’s goaltender Will Cranley, he took home the Dave Pinkney Trophy for allowing the league’s lowest goals against. And last but definitely not least, the Ottawa native was named a third team all-star and was selected to play for team OHL in the Canada Russia Series.

PRINCE EDWARD ISLAND

The 20-year-old was scheduled to suit up for his overage junior season with his hometown 67’s, but due to unprecedented times he signed an amateur tryout agreement (ATO) with the Belleville Senators (American Hockey League). 373 days after his last game he made his professional debut on March 15, 2021, at the Bell Centre in Montreal. ‘That summer I had invitations to three NHL camps. Future was really looking good for me and then all of a sudden the OHL season got cancelled. The AHL gave me the chance to see what it is like to be a pro hockey player.’

After seven games with the East Coast Hockey League’s South Carolina Stingrays, Cedrick moved back to the Great White North. He became a ‘Panther’ when he signed on with the University of Prince Edward Island. ‘It’s fun to be a pro and wake up in the morning knowing that your life is all about hockey. But to play 12 games in the last two years is not enough.
That is also one of the reasons I wanted to go to Tilburg. I just want to play games and get back to myself.’

‘ZWARTE KOFFIE’

The young netminder set foot on Dutch soil on August 11. ‘I did go to Holland for hockey once. It was for a U-15 Dutch national team camp. I hadn’t been there since I was a baby.’ Now he’ll travels to the country where several uncles, aunts and cousins live. What makes it extra special is that his girlfriend, Karyne Joyal, joins him. ‘She is a year younger than me and in her last year of university. She’s going to take all her classes online.’

What does Cedrick know about his new hometown? ‘To be honest I had no idea what to expect. I did some research, so I know Tilburg is the sixth biggest city in Holland. I’m expecting to bike a lot more than I’m used to. I must learn how to drive stick shift with my car. And I have to learn a bit of Dutch. That will be the hardest. My Dutch is not really better than the Mandarin I learned in a semester at university. My dad tried to teach me, but he said I am hopeless…ha-ha. There are two words I really need to learn. I don’t know if I say it correct but ‘zwart’ is black, right? I got to make sure I get my black coffee in the morning.’

CHAMPIONSHIP

Andree had a busy summer: working as a real estate agent and making sure he’s ready to compete for the position in net in Tilburg. ‘I am a busy body. So, I like to stay busy. I’m lucky that I can book my showings around my practice sessions. So, I still worked fulltime hours but all on my own hours. I skated about 4 times a week. One was a goalie session with a goalie coach, the other one was a skill session with my agent and his clients. Another one’s with all pro players and the last one was a scrimmage.’

Trappers number 67 knows he’s a fortunate guy to play hockey at a high level and go to Europe the same time. ‘It is less about the money. It is more about the experience. All my friends played hockey growing up. It was great to have fun. I always wanted to give me the opportunity to travel to Europe because of my sport. So, it was a no brainer not to take this chance. Tilburg’s good every year. My goal at the end of the day is to win a championship.’