Oefenwedstrijd: Tilburg Trappers vs. EC Kassel Huskies (4-7)
OEFENWEDSTRIJD: TRAPPERS – EC KASSEL HUSKIES 4-7
DEL2-ploeg Kassel Huskies liet de gehele wedstrijd zien waarom zij finalist waren in de play-offs van het afgelopen seizoen. Het tempo dicterend kwam Trappers er lang niet altijd aan te pas. Een surplus aan snelheid, kracht en techniek werd de thuisploeg uiteindelijk net te machtig. Trappers verloor — met het hoofd omhoog: 4-7.
DRUK, DRUK, DRUK
Net als tegen Krefeld thuis begon Trappers vlammend en vol druk aan de wedstrijd. De eerste puck op goal werd geklokt op vijftien seconden. Amper vijftien seconden later scoorde Diego Hofland op aangeven van Danny Stempher. Heel even lag eenzelfde walk-over in het verschiet als tegen Krefeld, vorige week. Kassel Huskies bleek echter uit ander hout gesneden. Het tandem MacQueen – Laub zorgde voor 1-1. Ondertussen kwam het publiek ogen tekort. Het flitste heen en weer. Huskies bepaalde steeds meer het tempo en Trappers moest er gedwongen in mee. Solo’s van Brett Bulmer en risicovolle passes van Max Hermens leverden vooralsnog niks op. Waar het tegen Krefeld telkens raak was, lag de Huskies-keeper steevast in de weg.
Dan, in een watervlugge combinatie, is het duo MacQueen – Laub andermaal trefzeker: 1-2. Aan het einde van de eerste periode was Trappers vooral slordig, daardoor maakte Huskies er een schiettent van, maar Ian Meierdres stond een puike pot te keepen — en pakte puck na puck. Voor Huskies was het tempo ook moordend; zij lieten de storm een paar minuten voor tijd liggen.
LES IN EFFICIËNTIE
Direct bij aanvang van het tweede bedrijf frommelde Huskies nummer 86 Trivino de puck achter goalie Meierdres: 1-3. Op de counter kon Trappers zo nu en dan gevaar stichten. Diego Hofland ontsnapte, maar stuitte op de Huskies-goalie. Niet veel later kon Mickey Bastings samen met De Bonth af op het vijandelijke doel. In plaats van af te geven op zijn kompaan, schoot Bastings zelf. En weer was de goalie van Huskies soeverein. Het tekende de periode waarin Trappers aanzette voor de aansluitingstreffer. Max Hermens won zijn face-off en de puck viel pardoes voor de stick van Van Soest. Zonder twijfel drukte de jongeling af: 2-3.
Trappers verslapte even door de euforie van de aansluitingstreffer, of hij lag alweer aan de overkant in het net. Trivino, die bij aan het begin al scherp was, strafte nu onoplettendheid van de thuisploeg af. De assist was van nummer 95 MacQueen, die als een vedette geen sprint te veel inzet, maar des te gevaarlijker is op de momenten die ertoe doen.
Wat volgt is een flipperkast aan kansen. Huskies won het gokspel van de Trappers door het dodelijke tandem dit keer om te draaien: Laub scoorde op aangeven van MacQueen: 2-5.
VEERKRACHT
Waar Huskies het in de tweede periode gauw flikte, daar deed Bartek Bison na combineren van Hessels en De Bonth het kunstje na. Trappers toonde veerkracht en maakte de 3-5. Toch is en blijft Huskies de ploeg die de lakens uitdeelt. Afgezien van de goal, heeft Trappers weinig in te brengen. Desondanks heeft de thuisploeg stiekem de efficiëntie van de Huskies afgekeken. Ties van Soest gaf strak aan en Max Hermens maakte zijn zoveelste goal van de voorbereiding. Het betrof een powerplaygoal van uitstekend uitgevoerd niveau. Het publiek stuwde Trappers voor luttele momenten naar DEL2-hoogte. Dat resulteerde in twee straffen voor de Huskies, waardoor de uitploeg ineens met vier man stond.
Plots leek het te ontvlammen tussen Hofland, Van Soest en twee Huskies-spelers. Van elke ploeg moesten er twee brommen. Doordat er meer ruimte op het ijs kwam vanwege de straffen, wist Huskies uit een minimale hoek te profiteren: 4-6. De thuisploeg probeerde nog wel zonder goalie Meierdres iets af te dwingen, maar schaatste juist in het mes: 4-7.
Het slot tekende de ploeg, zijn ambitie en de tactiek van coach Livingston: gedurfd, aanvallend en steeds beter samenspelend. Kilian van Gorp voegde daaraan toe: ‘Dit is wat er gebeurt tegen een geslepen ploeg. Of wij minder waren? Juist niet. Wij waren beter; helaas bleek dat alleen niet uit de score.’