Peter van Biezen neemt afscheid als actief speler
‘Hij verdient zo’n fraaie gele banner in Stappegoor’
Peter van Biezen neemt zondagavond voorafgaand aan het tweede play-off duel tegen Selber Wölfe afscheid van het ijshockey, als actief speler althans. Wat rest zijn de herinneringen aan de kleine man die op zondag 24 januari 2016 de jongste Trapper werd die de magische grens van 750 wedstrijden in de Tilburgse hoofdmacht doorbrak.
Voormalig ploeggenoten en coaches aan het woord
Kory Scoran, oud-ploeggenoot van Van Biezen in 2009-2010: ‘I have nothing but great memories of Tilburg and Peter ‘Back Check’ van Biezen! He and his family were so welcoming to me when I first came to town. Not only was he a great hockey player but Peter is an awesome teammate! Always having fun in the locker room and a positive influence on the younger players. Off ice Peter is a beauty haha! So much fun to be around and always the life of the party! Peter was always the guy you look forward to seeing when you walked in the locker room cause you know he has something funny to say. But he is also a fierce competitor and was a privilege to be able to play alongside with. I wish him the best in his retirement and I know whatever he chooses to do next in life, he will put in as much passion as he did at the rink.’
Theo van Gerwen was de coach die Peter in het seizoen 2000-2001 liet debuteren in de Tilburgse hoofdmacht: ‘Peter van Biezen is de vereenzelvig van wat Trappers uitstraalt. Volledige toewijding naar de club. Een speler die altijd alles van zichzelf eist en zo ook van zijn medespelers.
Toen ik pas bij Trappers kwam spelen, zag ik voor de training in de oude Pellikaanhal een kereltje rondrijden bij het D-team (U14). Ik vroeg: ‘Wie is dat? Dat wordt een hele grote.’ Dat was dus Peter. Later heb ik hem natuurlijk leren kennen als jeugdcoach en als hoofdcoach bij het eerste team. Altijd met heel veel plezier met hem gewerkt.
Peter en ik hebben een speciale band. Dat is zo ontstaan vanuit de jeugd. Hij zal altijd een speciale plek houden in mijn ijshockeyhart. Een speler waar je iets extra’s voor doet .Nu en voor altijd. Het nummer 19 is legendarisch na wat Peter bij het eerste heeft laten zien.
Vlak voor dat Peter doorbrak in het eerste team, heeft hij ook nog enkele maanden bij Malmö in Zweden gespeeld. Hij wilde na 3 maanden terug naar Nederland. Niet veel mensen weten dit, maar Malmö heeft hem meerdere malen gesmeekt terug te komen. Let wel, Malmö was toen en nu nog een top ploeg in Zweden, met een van de beste jeugdopleidingen van Europa!!. Peter ging niet. Hij wilde liever bij Trappers blijven. Daar is hij uitgegroeid tot publiekslieveling en een speler, nogmaals, die uitstraalt wat Tilburg Trappers betekent. Loyaliteit, familiegevoel, toewijding en hard work. In de kleedkamer en op het ijs gaan ze hem missen. Ik hoop dat hij iets gaat doen met de jeugd. Ik zou graag met hem werken bij nationale team programma’s. Peter van Biezen is hét voorbeeld voor elke jeugdspeler.’
‘I only played one season in Tilburg but I have fond memories of Peter’, vertelt Dave Bonk, center in de ploeg die in het seizoen 2006-2007 de twaalfde landstitel in de Trappers historie veroverde. ‘He was always kind and friendly to me and the other import players and he always had a smile on his face. He was a quick skater and a tenacious competitor on the ice which is why he has the nickname ‘Back Check’. Although most Dutch people speak English very well, at that time I remember Peter wasn’t quite as good as some of the guys. He would say some pretty funny things in broken English and we had some good laughs at his version of English. Mostly I remember that we won a Dutch Championship together! He was an important player for us and I can still see clearly in my memory when he scored the game and series winning goal in the third period of game 3 in the Finals against Heerenveen. That is my only championship as a pro, so those teammates and the city of Tilburg hold a special place in my heart. I wish him all the best in his life after hockey!’
Remco Bambacht volgt al talloze jaren het vaderlandse ijshockey op de voet voor IJshockey.com en nu IJshockeyNederland.nl: ‘Onze redactie zal altijd met een grote glimlach terugdenken aan de speler Peter van Biezen. Op het ijs kent iedereen in Nederland de geweldige mentaliteit van Peter. Voor ons als media stond hij immer klaar na afloop van een wedstrijd voor een interview ongeacht het verloop van een wedstrijd. Zijn spontaniteit, vriendelijkheid, eerlijkheid en enthousiasme was voor elke journalist een geschenk bij wedstrijden van Trappers en Oranje. Na een interview met Peter had ik altijd genoeg materiaal voor de website. Samen met mijn collega Joep Meijsen roep ik al enige tijd dat we een nieuwe award in het leven moeten roepen voor de meest mediavriendelijke persoon binnen de ijshockeywereld. Als die award er ooit komt, dan zal deze de naam ‘Peter van Biezen-Trofee’ moeten dragen!’
Acht seizoenen lang deelden Casey Vanschagen en Peter van Biezen samen de kleedkamer: ‘When in Italy with Dutch national team he asked the waiter for ketchup after the chicken Alfredo pasta was served. Wow what a look. The head chef returned to the table with a bottle of ketchup asking who needs ketchup. Putting it on table very firmly. Peter very proudly put his hand up and said: ‘My mom’s pasta is always made with a red sauce’. Priceless! On ice memory of Peter was when we had an away game in Geleen and Back Check fought one of their players. Instead of dropping the gloves they squared off and went gloves on full out punch for punch with the Geleen player. Never wanted to get kicked out for dropping their gloves and keeping fighting major. Referee gave them 4 minutes for roughing. Only Back Check could do that! Peter, I’m sorry to here about your blood clot but super proud to have had you for a team mate and friend for so many years in Tilburg.’
Barry Smith, coach van de kleine winger bij DESTIL Trappers en Oranje in 2012-2013, schrikt van het nieuws over de blessure: ‘So sorry to hear about Peter. That is too bad. It was great to coach him. He was the ultimate competitor. He played the game hard and had skill as well. Very much a heart and soul player! He was tough and always played in the hard areas. Peter was fun off the ice. Always smiling. I loved it because you could also wind Peter up and get him going. You could always getting him to argue about something which was fun. You always knew that every game Peter came to play. You never had to worry about Peter coming to play hard and be a leader on the team. Please wish him good luck from me.’
‘In Stappegoor hebben ze van die mooie gele banners hangen. Daar moét er eentje bij. Nummer 19 mag daar niet ontbreken. Ik weet dat hij gewaardeerd wordt, maar het zou mooi zijn wanneer hij ook de erkenning krijgt die hij verdient’, steekt Ron Berteling de loftrompet over Peter van Biezen. ‘Elk decennium heeft zijn rolmodellen. Voor mij is hij dat voor het Tilburgse ijshockey. In 2010 hebben we kort met elkaar gesproken over een mogelijke overgang naar Amsterdam. Ik gaf destijds aan dat ‘hij bij Trappers hoort, net zoals ik bij Amsterdam, maar indien hij er met Tilburg niet uit zou komen, ik dolgraag met hem wilde werken’. Het wederzijds respect is gebleven want elk duel dat we elkaar tegenkwamen, was er het knikje als teken van respect. Hij mag trots zijn op zijn carrière! Ik wens hem dan ook net zo veel succes toe in zijn loopbaan na het ijshockey als dat hij gekend heeft als ijshockeyer.’
Andreas Nilsson won samen met Van Biezen de nationale beker in 2010-2011 en een jaar later de Ron Berteling schaal: ‘Peter was a great guy. On the ice he was a true leader who gave his all every night. It didn’t matter about his size because he would take down the biggest guys to defend his team mates. Off the ice he was a funny guy with a smile on his face. It was never boring to be around him. I’m grateful to be a part of Back Check’s career and wish him the best of luck after his career.’
Bondscoach Chris Eimers speelde met en coachte Van Biezen bij Oranje: ‘Peter is mijn maat! Wij leerden elkaar kennen bij Oranje in een tijd dat er een gezonde strijd heerste tussen Amsterdam en Trappers. Peter kreeg van mij al snel de bijnaam Small Bill (was een Telfort reclame volgens mij) en zo heeft hij ook nog jaren in mijn telefoon gestaan. Peter is een strijder, iemand die je in je team wilt hebben en hij is een wereld vent. Wij hebben altijd even contact, even een berichtje, even bellen.’
