Selber Wölfe forward Ian McDonald
IAN MCDONALD SPEELT GRAAG IN TILBURG
Hockey in Canada is als voetbal in Brazilië. NHL spelers zijn iconen, televisie-uitzendingen van belangrijke wedstrijden leggen het dagelijks leven grotendeels stil en kinderen trainen elke dag van de week.
Slechts twee maanden oud was Ian McDonald toen Wayne Gretzky en zijn Oilers de Smythe divisie regeerden. Het leek alsof de weg naar de Stanley Cup door Edmonton liep. ‘Ik ben zeker een Oilers fan. Maar de periode waarin ze de Stanley Cups aaneen regen, heb ik gemist. Ik was nog erg jong. Hoewel het zware tijden voor supporters van de Oilers zijn, blijf ik ze steunen.’
GEEN INTERESSE TOT 8 JAAR
Ian groeide samen met zijn stiefbroer en drie zussen op in de hoofdstad van de Canadese provincie Alberta. Een stad waar de winter duurt van november tot maart en vijvers steevast bevriezen. ‘Het was geweldig in Edmonton, zeker voor ijshockeyspelers. Tal van goede ijshockeyers komen uit Edmonton. Wat ik zeker niet mis, zijn de Canadese winters. Het kan echt koud zijn in Edmonton. Hier in Europa is het een stuk aangenamer.’
Toch was het geen liefde op het eerste gezicht tussen Big Mac en de sport met de stick en het bevroren rubber. ‘Voor een Canadese jongen begon ik vrij laat. Ik voetbalde met alle andere kinderen in de buurt toen ik jong was, maar niet echt serieus. Pas op 8-jarige leeftijd begon ik met ijshockey. Waarom? Ik weet het niet. Tot die tijd had ik geen zin om te spelen denk ik. Mijn vader speelde toen hij jong was. Toch heeft hij me nooit gepusht om te gaan spelen. Toen ik hem vroeg of ik mocht gaan ijshockeyen antwoordde hij: ‘Maar natuurlijk jongen’.
STUDIEBEURS
In 2000, toen hij 15 was, zette hij zijn eerste belangrijke schreden op het ijshockeypad. Hij werd als derde overall gedraft door de Tri-City Americans. Vijf jaar lang droeg hij het marineblauwe, rode, zilveren en witte uniform van een van de zeven oorspronkelijke franchises van de Western Hockey League (WHL). ‘Het was een prachttijd. Normaal gesproken speel je vier jaar in de WHL, maar elk team mag drie ‘over-age’ spelers in hun selectie hebben. Ik was één van hen in mijn laatste seizoen in Tri-City.’
Na zijn juniorenperiode ging Ian naar de Universiteit van Alberta (U of A) in Edmonton. ‘Ik wilde niet wachten met studeren. Zeker niet omdat ik wist dat ijshockey op een dag zou stoppen, of ik dat nu wilde of niet. Ik was een realist en wist dat mijn kansen om te NHL te halen redelijk klein waren. Tevens behoort U of A tot de vijf beste universiteiten in Canada.’
Voor elk seizoen dat een junior in de Western Hockey League speelt, krijgt hij een jaar studiebeurs. Dit kan oplopen tot een maximum van vijf jaar. Hoewel McDonald het belang onderkende van een diploma achter de hand te hebben, had de studie nooit zijn volledige aandacht. ‘Ik studeerde Sports Science, maar mijn diploma heb ik nog niet. Ik moet nog een paar vakken doen. Ik had plannen het af te ronden, maar het ontbrak me aan tijd en motivatie naast het ijshockey.’
STAD VAN ROBIN HOOD
Elke jonge hockeyspeler droomt van het spelen in de NHL. Helaas komt niet elke droom uit. Vaak zijn er mogelijkheden als prof aan de slag te gaan in Noord-Amerika. Uit liefde voor het spelletje (en wat euro’s) komen velen in Europa terecht, Dat gold ook voor de 1.91’ lange en 93 kilo zware rightwinger. In de zomer van 2010 tekende hij een contract bij Nottingham Panthers in de Britse Elite Ice Hockey League.
‘Ik wilde altijd al naar Europa. Ik had een paar jongens gesproken, die ook bij U of A speelden. Zij waren naar Duitsland of Oostenrijk vertrokken. Dit beviel hen uitstekend dus ik besloot hun pad te volgen en zo wat van de wereld te zien. Verder is mijn manier van ijshockeyen meer geschikt voor Europees – dan Noord-Amerikaans ijshockey. Hier is het spel meer op techniek dan op fysiek geënt. Wel zo prettig voor mijn lichaam.’
De keuze voor de club uit de stad van de legendarische Engelse volksheld Robin Hood bleek geen gelukkige. ‘Qua taal had ik geen aanpassingsproblemen. Het enige probleem was de stijl van ijshockey. Het is bijna meer Noord-Amerikaans dan Noord-Amerika zelf. Veel vechten, slaan en dat soort dingen. Elk team had ten minste een echte ‘tough guy’ in hun midden. Voor mij was het de verkeerde league.’
GELEEN
Het moeilijke eerste profjaar had zijn weerslag op de gemoedstoestand van de 34-jarige Canadees. Hij dacht er zelfs over zijn schaatsen aan de wilgen te hangen. Op dat moment belde Chris Eimers. ‘Stan Marple, een van mijn coaches bij U of A, kende Chris. Ze hadden in ’96-’97 samen gespeeld bij Swindon Wildcats. Hij vertelde Chris dat ik op zoek was naar een contract in Europa. Chris belde me en twee dagen later mocht ik me een Eater noemen.’
Na het rotjaar in Nottingham was de timing van het belletje van Eimers perfect. Hoewel Ian de laatste twee wedstrijden van de finale tegen Den Haag miste vanwege een hersenschudding veroorzaakt door een bewuste klap op het achterhoofd door Brian Mullally aan het einde van wedstrijd 3 bewaart hij louter goede herinneringen aan zijn tijd in Zuid-Limburg. ‘We kenden een droom seizoen. Zowel voor mij persoonlijk als voor het team en de club viel alles samen dat jaar. Het eindigde met het eerste kampioenschap in de clubhistorie. In Geleen heb ik de liefde voor het ijshockey weer teruggevonden.’
Na zijn Nederlandse avontuur hopte Wölfe’s alternate captain van de ene naar de andere club. Zo was hij actief in Kazachstan, Hongarije en Roemenië. Niet echt bekende ijshockeylanden. ‘In Hongarije zat ik in de hoofdstad Boedapest. Daar spraken veel mensen Engels dus kon ik mezelf prima redden. In Kazachstan was het een ander verhaal. Zelfs onze coach sprak voornamelijk Russisch. Ik had een paar jongens om me te helpen met de taal. Maar veelal hield ik maar mijn mond en probeerde ik de betekenis van de woorden die ik niet kende te achterhalen uit de rest van de zin.’
GRILLIG SEIZOEN
Sinds november 2017 is Ian in Selb. Hij kwam als vervanger voor de geblesseerde Amerikaan Michael Dorr. Op een leeftijd waarop de meeste spelers langzaam grijs beginnen te worden, bewijzen McDonald’s 26 goals en 82 punten in 44 wedstrijden dat hij het scoren nog altijd niet verleerd is. De nummer zes uit de Oberliga Süd kende een grillig seizoen. Na de Hauptrunde bezette men de achtste plaats. In de Meisterrunde hadden de manschappen van coach Henry Thom het vierde beste record (34 punten in 18 wedstrijden) na Peiting (43 punten), Landshut (41) en Regensburg (39).
‘Onze voorbereiding was prima en ook met de start van de competitie was niets mis. Ineens incasseerden we echter veel tegengoals. Veel onnodige tegengoals ook. In een meeting met de ploeg en het management hebben we de vinger op de zere plek gelegd en uitgesproken wat er moest gebeuren om de weg naar boven weer te vinden. Er is niets drastisch veranderd. We vechten alleen harder, spelen iets defensiever en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. We hadden zelfs uitzicht op plaats vijf, maar door een 4-0 nederlaag op de voorlaatste speeldag in en tegen Memmingen Indians lieten we die mogelijkheid liggen. ’
HANNOVER INDIANS
En dus was Hannover Indians de opponent van Selb in de eerste ronde van de play-offs. ‘Met slechts één nederlaag in de laatste 15 duels van het reguliere seizoen waren zij dé ploeg in vorm bij aanvang van de play-offs. Als een van de laatste teams in de Oberliga spelen ze ‘tough’. Zelfs na het fluitsignaal van de scheidsrechter is er vaak nog duwen en trekken.’
Het winnen van de tweede wedstrijd thuis in overtime betekende een geweldige opsteker voor Selb. Het zette Indians met de rug tegen de spreekwoordelijke muur. Wat was de sleutel tot het succes tegen Hannover? ‘We hebben simpel gespeeld. We zijn een team met drie lijnen. We kunnen het ons niet veroorloven domme penalties of zelfs schorsingen op te lopen. Indians heeft spelers die het niet erg schijnen te vinden geschorst te worden. Zeker niet wanneer ze er eentje van ons meenamen. Als we gedisciplineerd zouden blijven en onze powerplay mogelijkheden zouden verzilveren hadden we een goede kans tegen ze.’
TILBURG TRAPPERS
Het obstakel in de tweede ronde is Tilburg Trappers, de drievoudig Oberliga Meister. ‘Het zal niet makkelijk worden. Ik zou liegen als ik zei dat we graag tegen Tilburg wilden spelen. Maar dat is nu eenmaal de situatie waarin we ons bevinden. Het zal een hels karwei worden, maar je weet nooit. We moeten foutloos spelen en dan zien we wel wat er gebeurt.’
Met 7 goals en 11 assists in 10 games was Ian behoorlijk succesvol tegen Tilburg tijdens zijn periode in Geleen. ‘Ik speel graag in Tilburg. De ijsbaan is prachtig, er is altijd veel publiek en de fans steunen Trappers geweldig. It will be fun to go back and play thereI. In Selb zal het vrijwel hetzelfde zijn. Iedereen kijkt uit naar de komst van Tilburg. Zo vaak zien ze de regerend kampioen van de laatste drie jaar niet in actie. Hopelijk wordt het reclame voor het ijshockey en krijgen de fans wat ze verdienen.’
Net zoals tegen Hannover begint Seld ‘on the road’. ‘Kenmerkend voor de Oberliga is dat de meeste teams beter thuis dan uit spelen. Dat geldt voor ons ook. In de Meisterrunde hebben we enkel thuis van Landshut verloren. Met de steun van onze fantastische supporters kunnen we vaak net dat beetje meer. Om door te gaan naar de halve finale moeten we echter ten minste één wedstrijd in Tilburg winnen. Maar dat zal niet gemakkelijk zijn.’
NOG EEN JAAR
De zomerperiode brengt Ian door bij familie en vrienden in Edmonton. In augustus keert hij met zijn vrouw en 18 maanden oude dochtertje weer terug naar Beieren. ‘We hebben het goed naar ons zin hier. Het is een klein stadje, maar de club legt ons in de watten. In november boden ze me een nieuw contract aan. Na een kort gesprekje met coach Henry Thom heb ik mijn handtekening gezet. It’s kind of a no brainer for us to come back here.
Hoewel Ian er nog niet helemaal uit is, wordt het seizoen 2019-2020 zeer waarschijnlijk zijn laatste. ‘Ik weet dat ik het al eens eerder gezegd heb dus uitsluiten doe ik niets. Het is de moeilijkste beslissing. IJshockeyen voelt zo comfortabel. Daarnaast is het best wel eng om aan een nieuw hoofdstuk in je leven te beginnen. Maar je kunt niet blijven uitstellen. Daarbij moet ik ook eerlijk zijn naar mijn vrouw. Ze wil ook weer aan de slag. Nadenken over school, kopen van een huis en dergelijke luidt de opdracht.’
