‘DARTS’ EN TRAPPERS VERLIEZEN BROEDERSTRIJD

Thuisduels zijn Tilburg Trappers vooralsnog niet goed gezind. Na eerdere nederlagen tegen Hannover Indians en Scorpions volgde zondagavond wederom een verliespartij. De blauwgele formatie ging met 2-4 onderuit tegen Erfurt.

Tilburg tegen Erfurt was niet alleen de confrontatie tussen de nummers 3 en 2 van de ranglijst, maar ook het duel tussen de broers D’Artagnan en Raphaël Joly. Laatstgenoemde won deel 1 van de broederstrijd. ‘It sure wasn’t the prettiest win but leaving Tilburg with three points is all that matters. Especially with a short bench like we had tonight.’

ZWARE HERNIA

Ze kwamen tien jaar na elkaar op de wereld, groeiden samen op in Gatineau (Québec) en zijn nu beiden actief in de Oberliga. Bij het uitdelen van ijshockeytalent stonden de ouders van de familie Joly klaarblijkelijk vooraan want naast ‘Darts’ en ‘Rapha’ schopte ook broer Michael het tot het profijshockey. De 28-jarige right winger speelt voor HC Lugano in de Zwitserse National League.

De benjamin van de familie streed vanaf zijn tweede levensjaar elke winter samen met zijn zes broers op de ijsbaan in de achtertuin van het ouderlijk huis. Hij leerde er schaatsen en later ijshockeyen. Dat ging hem zo goed af dat D’Artagnan in 2017 als 171e overall gedraft werd door de Calgary Flames. Zijn droom ooit het shirt met de ‘flaming C’ op de borst te dragen en de National Hockey League te bereiken, ging in rook op vanwege corona en een zware hernia.

‘EASY TRANSITION’

Vorige zomer trok hij de Atlantische Oceaan over om in Erfurt te gaan spelen. Na een jaar onder de vleugels van zijn broer wil Joly zich nu verder ontwikkelen in de Kruikenstad. ‘Tilburg’s a really nice city and Trappers is a great organization,’ aldus nummer29. ‘Everyone’s made it really easy around me. From the coaches to the players. It’s been a pretty easy transition so far.’

Voor zijn tien jaar oudere broer had ‘Darts’ de hoofdstad van de Duitse deelstaat Thüringen niet hoeven te verlaten. ‘He’s a great kid and he did really well despite missing nearly three months with a broken foot. But he must make his own decisions. I always liked playing in Tilburg. I told him that and it gives him the opportunity to play for the Dutch National team which is a great experience.’

GEEN VERSCHIL

Altijd in de weer, altijd veeleisend, altijd op jacht naar doelpunten. Zo bewandelde Raphaël, die in het seizoen 2011-2012 het Trappers-shirt droeg, zijn pad door ijshockeyland. Zijn attractieve, harde spelstijl maakte hem razend populair bij zijn eigen supporters, maar gehaat door de fans van de tegenstander.  IJsberend door de spelersbank probeerde hij zondagavond de rust te bewaren, maar zesenhalve minuut voor tijd (en bij een 1-2 voorsprong voor zijn IJsdraken) won de emotie het toch weer even van de ratio. ‘The calls were inconsistent. If you want to call them all, call them all. If you’re not going to call any, don’t call any. That’s what I told the referee. Instead of a warning he gave me a minor penalty right away.’

Bestaat er überhaupt een verschil tussen de speler en de coach Raphael Joly? ‘No. There’s an old saying in hockey: ‘play for the name on the front of your jersey, not the name on the back.’ In other words, play for your team’s success, not your own. I like the people that are willing to do everything for the team. It doesn’t matter who you are. Everybody has to block shots, everybody must take a hit once in a while and everyone has to give a hit. You can have so much talent in the team, if you don’t play as a team and don’t work for each other, you never going to win.’

KANSEN IN OVERVLOED

Vanwege ziekte en blessures hanteerden de bezoekers de countertactiek. Men liet Tilburg aanvallen om vervolgens, als de mogelijkheid zich voordeed, razendsnel om te schakelen en het doel van Cedrick Andree op te zoeken. Deze aanpak wierp na tien minuten zijn vruchten af. Enzo Herrschaft werd door de Trappers defensie over het hoofd gezien en kon moederziel alleen de 0-1 binnentikken. Vlak voor de dweil verzilverde Branden Gracel op aangeven van Max Hermens eindelijk een van de talrijke Tilburgse kansen.

Ook vlak na de dweil veranderde het spelbeeld niet of nauwelijks. De ijshockeygoden waren de thuisclub echter niet goed gezind.  Een verdwaald afstandsschot van Luis Müller zorgde na zeven minuten in de tweede periode voor een hernieuwde Duitse voorsprong. Trappers vocht tegen zichzelf en slaagde er maar niet in bressen te slaan in de hechte Erfurter defensie.

GOOD ROAD GAME

Vijf minuten voor tijd toonde Harrison Reed nog maar eens zijn ijshockeyvernuft. De 35-jarige Canadees kreeg op zijn eigen blauwe lijn de puck aangespeeld, sneed door het neutrale vak en schoof het bevroren rubber onder de vallende Andree door: 1-3. In de slotfase ruilde coach Doug Mason zijn doelman in voor een extra veldspeler, maar verder dan de aansluitingstreffer van Max Hermens kwam Trappers niet. Sterker nog: Harrison Reed strooide met een prachtige empty netter vanaf zijn eigen achterlijn nog wat extra zout in de Tilburgse wonden.

De teleurstelling over de 2-4 nederlaag was na afloop van het gezicht van D’Artagnan af te lezen. We outshot them heavily but didn’t capitalize on our scoring chances. That is disappointing although we have to give their goaltender credit. He played really well tonight.’Toch vond hij het geen reden voor paniek. ‘Over the course of the season anything can happen. We’re just 8 games into the season. We lost a battle but there’s still a lot of hockey left.’

De gemoedstoestand van zijn oudere broer was vanzelfsprekend compleet anders dan die van de boomlange winger. ‘This was a good road game. Hier winnen is niet gemakkelijk. Dat heeft het verleden wel aangetoond. Deze zege is een beloning voor het hele team. We hadden een game plan en hebben dat nagenoeg perfect uitgevoerd’, vond de trainer van de Draken.

Foto: Arie Leeuwesteijn