#19 neemt afscheid
‘Peter heeft kleur gegeven aan het Nederlandse ijshockey’
‘Het eerste waar ik aan denk, is natuurlijk de manier waarop hij zijn actieve carrière moet beëindigen. Ik weet zelf hoe het is wanneer je door medische omstandigheden niet meer je A-game kunt laten zien en daardoor gedwongen bent om keuzes te maken die je eigenlijk helemaal niet wil maken. Dat is enorm zuur en dat heeft tijd nodig om een goed plekje te geven’, aldus Dennis ten Bokkel, die de entree van Van Biezen in het vlaggenschip van Trappers al lang zag aankomen. ‘Ik ken hem al zeker 20 jaar en zie hem nog met z’n matje tijdens het vrij schaatsen heel de ijsbaan op z’n kop zetten. Kwam hij altijd even praatje maken als hij me had zien spelen met het eerste. Hij wist precies te vertellen hoe mijn acties eruit zagen op het ijs. Hoe ik een goal scoorde of iemand voorbij speelde.’
Hilarisch waren al die keren dat hij de ‘block of the week’ kreeg en vervolgens weer mocht weggeven. Als er een teammeeting was in de kleedkamer had ik aan één blik richting Peter genoeg om hem ongemakkelijk te laten voelen. Ik ging ook altijd precies zo zitten dat ik hem aan kon kijken of op een andere manier contact kon maken. Ik voelde precies aan wanneer hij er geen snars van snapte of wanneer de coach even niet scherp was, Dan was een bepaalde blik richting Peter of een kuchje genoeg om hem aan het lachen te krijgen. Peerke kreeg dan weer op z’n ballen van de coach. Gouden momenten waren dat!
Ik hoop dat hij zelf beseft hoe bijzonder zijn carrière is geweest en dat hij intens geniet van het mooie afscheid wat hij ongetwijfeld zal krijgen.’
De herinneringen van Kyle Just, vorig seizoen Oberliga kampioen met Tilburg, aan Peter zijn nog erg vers: The way I remember Peter was a fiesty player who always knew how to compete and wanted to win. He helped me adjust to European hockey last year by being a leader and talking to me. One thing I will always remember about Pete is that he always had a smile on his face and was an amazing team mate. He always took the time to ask how my day was going or how I was enjoying my time in Tilburg and always willing to give me advice about my career. It is too bad his career with hockey is cut short but he should always be remembered for how good of a player and team mate he was.’
‘Peter van Biezen is één van de succesvolste spelers van zijn generatie in Nederland. Iemand die met tomeloze energie en een geweldige wedstrijdmentaliteit een enorm belangrijke rol speelde bij de successen van Tilburg Trappers in de afgelopen vijftien jaar’, start Joep Meijsen (voorheen Ijshockey.com en nu IJshockeynederland.nl) zijn terugblik op de loopbaan van de energieke winger. ‘Voor mij als journalist was het ook een speler die ook na moeilijke of tegenvallende wedstrijden altijd aanspreekbaar was en een goed verhaal te vertellen had. Bij het Nederlands team was het ook altijd een speler die met het hart op de juiste plek voorop ging in de strijd in wat vaak voor Oranje heel lastige toernooien waren. Het is spijtig dat Peter nu al op 34-jarige leeftijd afscheid moet nemen. Maar met zoveel landstitels, nationale bekers en vorig jaar ook nog een kampioenschap in de Oberliga heeft hij een geweldige carrière gehad.’
Goalie tijdens het seizoen 2013-2014, Nick Broadwater: ‘I’m sorry to hear this news, I hope Peter will be able okay and make a full recovery. When I think about Peter I think of energy he always had energy no matter what the situation. Peter would always pick someone up if they were feeling down and did almost everything with a smile on his face. From my perspective he generally cared what you had to say, a very compassionate guy. He certainly loved the game of hockey but I know he’ll do great in this next step of his life. I wish him and the Trappers the best!’
Paul de Brabander kent Van Biezen uit de tientallen duels die hij van DESTIL Trappers leidde: ‘Peter is voor mij een van mijn meeste favoriete spelers. Als mens een jongen die mij in ieder geval altijd met respect heeft behandeld. Nooit uit de hoogte, een gewone jongen die een geweldige ijshockeyer is geworden. Iemand die nooit iets van het ijs, het ijs mee af nam. Peter kon nog zo boos zijn op wie of wat dan ook. Maar ik kan mij niet herinneren op mij. Ik vind het een geweldig fijne kerel.’
Ook collega referee Debby Hengst prijst het wederzijds respect tussen de sporter en de referee. ‘Onlangs vroegen we ons als arbitraal korps af welke speler te allen tijde respect op het ijs toonde. De eerste naam die iedereen noemde, was Peter van Biezen. Een onwijs groot compliment voor iemand die al 17 jaar op het hoogste niveau actief is. Waar ik me bij hem wel eens over verbaast heb, is het feit dat hij voor niets of niemand terug deinsde. Hij pakte de gast die hem de wedstrijd ervoor een pak rammel had gegeven even vrolijk het duel erna weer aan. Elke speler die afscheid neemt, wordt gemist, maar Peter, die zoveel jaar kleur gegeven heeft aan het ijshockey in Nederland, zal zeker gemist worden. En niet alleen in Tilburg.’
Ook de Italiaanse-Fin Pippo Limnell Finnochiaro bewaart dierbare herinneringen aan de energieke winger: ‘Peter was always very nice and funny guy! I have only positive memories about him! He was also a great player. One of the best Dutch guys I have seen over the years. I wish him all the best of luck in the future!
Nijmegen versus Tilburg of Tilburg tegen Nijmegen…dat was altijd haat en nijd. Een tikkie hier, een duwtje daar en dat alles zonder spijt!, verhaalt Levi Houkes, ploeggenoot van Peter sinds het seizoen 2015-2016. ‘Bij Trappers met Peter als één van de iconen, die je in de wedstrijd dan ook niet graag tegen wilde komen. Maar toen samen in het Nederlands team kreeg ik een hele andere Peter van Biezen te zien. Een doorzetter, iemand die door het vuur gaat voor z’n ploeg. Vandaar dat het Tilburgse publiek hem op handen droeg! Nu speel ik al twee jaar samen in Tilburg met hem en kan ik pas zeggen dat ik hem echt ken. Een topgozer met een hart van goud die zielsveel van de sport houdt.’
‘In het ijshockeywereldje hoor je er pas bij als je een bijnaam hebt. Ik was erbij toen de nick name voor Peter ontstond. Op de woensdag- en donderdagochtendtraining onder leiding van Theo van Gerwen kwam plots een kleine pitbull meedoen. Normaal waren die trainingsessies heel relaxt. Paar oefeningen en dan een lekker potje old time hockey waarbij de verliezer het ontbijt voor de volgende ochtendtraining moest regelen. Het credo tijdens deze partijvorm was: ‘no defence, just offense en zéker geen backchecken!’ Dit veranderde toen Peerke ten tonele verscheen. De beste backchecker van de ochtendtraining. Zijn nick name was geboren. Jaren later heeft hij nog eens gevraagd of hij zijn bijnaam niet kon veranderen, maar zo werkt het niet bij Trappers. Die naam is onlosmakelijk aan hem verbonden. Er is maar één Back Check in Trapper Nation!, aldus oud-captain Rody Jacobs. ‘Later heb ik hem zien uitgroeien van pitbull tot een leider en publiekslieveling bij zijn Trappers. Of moet ik zeggen: bij de club van de familie Van Biezen? Want dat is Trappers, met zijn moeder (die voor elke wedstrijd rode pasta à la Marietje (dus met ketchup) kookte) op haar vaste plek bovenaan het raam bij de kantine. Ieder duel weer. Peerke is een speler die niet zonder zijn familie kan. Zijn eigen familie, maar zeker ook de Trappers familie. Fysiek was hij niet de grootste op het ijs, maar hij is voor niemand bang en springt voor iedereen in de bres. Of je nu een rookie bent of Karl Dykhuis heet en honderden wedstrijden in de National Hockey League hebt gespeeld. Back Check, toen ik hoorde dat je niet meer mocht spelen, kreeg ik wel een brok in mijn keel. Je hebt meer verdiend, maar misschien moet het wel zo zijn. Anders was je waarschijnlijk nooit gestopt. Bedankt voor al die geweldige jaren samen en geniet van het leven na het actieve ijshockeyen.’
In de ijshockeyjaargang 2008-2009 droeg Taggart Desmet het geelblauwe shirt van DESTIL Trappers: ‘I would first like to say hi to all the people and fans in Tilburg and area. Second it is a shame that that has happened to Peter. He was a great player and good guy. He has a lot to be proud of with a great career. To bad it was cut short. I would like to say to him to enjoy his time with retirement. I’m sure it will be hard but he will be involved with hockey somehow I’m sure. All the best bud and was a pleasure playing with you.’
Bob Teunissen, jarenlang ploeggenoot en nu bestuurslid bij DESTIL Trappers: ‘Ik ken Peter al heel lang. De eerste keer dat we samen speelden is, denk ik 20 jaar geleden. We hebben samen drie WK’s met Jong Oranje gespeeld, acht met het nationaal team en vier seizoenen in Tilburg waarvan een groot deel ook nog samen in een lijn. Mijn hele carrière in het eerste kom ik Peter al tegen. Hij was een plaag om tegen te spelen. Ontzettend snel, explosief en behendig. Buiten dat alles is Peter ook een echte winnaar! Hij zal altijd alles doen om het maximale eruit te halen. Ik heb op het ijs mooie herinneringen samen met hem. Natuurlijk de kampioenschappen met Tilburg, maar ook het WK in Tilburg waarin Peter en ik samen met Lars van Sloun een sterk toernooi speelden en in de wedstrijd tegen Litouwen beslissend waren. Mijn laatste twee seizoenen heb ik naast Peter in de kleedkamer gezeten. Voor mij waren de momenten in de kleedkamer naast hem na een lange dag werken of na een wedstrijd of training goud waard. Even slap ouwehoeren over de grootste onzin of juist serieuze gesprekken of herinneringen aan vroeger ophalen. Ik had Peter een ander einde van zijn carrière gegund maar hij kan ontzettend trots zijn op wat hij allemaal bereikt heeft. Wat mij betreft is hij van mijn generatie een van de grootste.’
Don Nichols kijkt met enorm veel plezier terug op de jaren dat hij ploeggenoot was van Van Biezen: I’m not sure what his first year was when Peter ‘Back Check’ van Biezen was called up and made the team but since that day, practice/morning practice was never the same. During morning practice you would have to remind him that he made the team because he was slashing, back checking, basically doing everything to win. His will to never quit and outwork other players made him into a guy you wanted on your team in play-offs. I’m not sure of his height or how heavy he is right now but for his whole career he played like he was 2 feet taller and 20 pounds heavier. One thing he could have done better is his negotiation tactics, Every year Back Check would try to get a raise but only by saying that he would leave to play for a different team or in another country. We all knew he wasn’t going to leave because his heart was in Tilburg and so was Mom’s cooking. Hey Back Check, when you are eating at a 5-star restaurant, do you still ask the chef for ketchup or curry to put on the pasta?
‘Toen ik in Tilburg speelde kwam Peter van Biezen als jong kereltje trainen bij het eerste team. Iemand die op het ijs en ook in de sportschool altijd alles geeft. Een start waarbij speeltijd nog wel eens lastig was, omdat er zoveel goede (en vaak Canadese of Zweedse) spelers dit team tot een kampioensteam maakte. Hij heeft met 100% inzet en motivatie zijn plek afgedwongen en is uiteindelijk het toonbeeld voor de Tilburgse jonge ijshockeyjeugd geworden. Het mooie aan Peter vond ik zijn drive om altijd goed te zijn. Doordat hij ook een gevoelsmens is en op mentaal vlak af en toe een duwtje in de goede richting moest hebben, kon ik altijd een geintje met hem uithalen, maar hem ook ondersteunen als zijn stick weer eens net niet goed was. Peter heeft altijd respect gehad voor zijn medespelers, maar eiste wel dat ook zij 100% gaven. Een echter winnaar, die veel voor de Trappers heeft betekend. Zonde dat hij moet stoppen, maar ik zal de eerste zijn die zegt: Er is altijd een mooi leven na je ijshockeycarriere. De vrienden die je hebt gemaakt door al die jaren en de mooie momenten die je hebt verzameld, neemt niemand ooit van je af’, besluit Simon de Wit zijn relaas over de ploeggenoot waarmee hij drie landstitels en twee nationale bekers pakte.
